SESEREPAN (5)

Aturane wong urip ...
Bukti yen wong urip nganggo aturan, nyatane dicawisi bluwen, ya kango nyemplungke wong kang nerak aturan. Aturene wong urip utawa pthokane ana telung perkara, siji bebuden luhur, loro surup ndadari, telu karma.
Pathokan angka siji, bebuden luhur.
Apik lan alane menungsa iku dudu ngelmu lan agamane, nanging bebudene, ya kudu dilampiri bebuden kang luhur. Bebuden luhur iku tegese deneng melayani ekpentingane liyan sing tumuju marang kautaman. Kosok balike bebuden nisto iku kang ditembungke waton entuk, embuh kono ora mangerteni. Bebuden luhur bisa uga ditembungke laku utama, kang kudu diudi lan dilakoni sak lawase urip.
Kautaman iki diudi ana ing awake dewe, dununge, ateges jagad cilik, kanggo melayani kepentingan liyan kang tumuju marang kautaman, ana ing urip saben dinane, ateges urip ing jagad gedhe.
Laku kanthi dasar bebuden kang luhur iki bisa dadi berkah, ya berkah pepadang, berkah tetampba lan berkah ngenthengake bebane liyan. Migunani tumrap awake dewe, liyan lan munggah marang negarane.
Panthokan angka loro, lakune menungsa secara lakune banyu.
Bisa uga ditembungke cakramanggilingan utawa surup ndadari, ya manjalma ya manukswa. Sipate banyu yen kene kurang kono mbludag, nanging mengkone bakal mili menyang segara, dadi mendung maneh lan yen wis tekan titi mangsane bakal mudhun maneh dadi udan kang sipate nguripi. Mengkono terus, muter saklawase, semono uga uripe menungsa.
Yen uripe menungsa ngono kuwi, ya manjalma ya manukswa, kamangka saklawase, banjur swarga nraka ngendi nggone. Swarga nraka iku nggone ana ing rasane menungsa, ora nang kanane, tapi nang kene nang rasane menungsa. Nang kanane iku tembung miring, yen nang kene iku gumathok. Kawito jaman mbiyen ngendi ana wong kang wis tau menyang swarga, durung ana, dadi cetho yen swarga nraka ana ing rasane menungsa.
Wong urip iku nduweni roh utawa rasa, yen mati tegese wis ucul rohe, uta wis ora bisa ngrasake. Dadi sing nduweni rasa pangrasa lan bisa ngrasake ya wong urip. Wong urip, teges manjalmo, iku kawiwitan mudhune wahyu urip, ya mudhune roh menungso, mudhun ing jabangbayi sakjerone kandutan. ....

SESEREPAN (4)

Kesanggupan ...
Bab kesanggupan, ngemu teges dasar tekad utawa niat sing kuat, penting kanggo ndasari gegayuhan laku utama srana jumbuhe rasa Gusti. Kesanggupan ngowahi awake dewe kang ditembungke dandan, lan kesanggupan ngakoni sangkan parane dumadi sak lawase urip. Yen durung bisa nanting awake dewe supayane saguh dandan, ya bakal kengelan lan kabotan olehe nglakoni, sebab urip iku ora segampang diomongke.
Saguh dandan. Ya kudu mangerteni karepe dandan, ngowahi sing ala lan sing luput tumuju marang kautaman, tembung panebusing dosa. Dandan iku mau ya kebutuhane dewe, mula kudu bisa dilakoni kanthi seneng. Nanging yen ora mangerteni apa lupute, apa kurange utawa apa dosane, ora bakal nduwe eguh dandan, wong ora ngrumangsani. Kanthi ngrumangsani iku mau, didasari tekad sing kuat, saguh ngowahi awake dewe, dandan nggayuh kautaman.
Saguh ngakoni sangkan parane dumadi. Semuno uga kudu mengertini endi sangkan parane dumadi, ya sesepuhe dewe, sesepuh lahir lan batin. Ngerti sangkan parane dumadi ditembungke ngerti dalane urip, dadi olehe ngakoni yo sak lawase urip. Ngakoni ing kene ngemu teges yakin utawa iman. Ing kene jelas yen kita kudu saguh kanthi dasar tekad sing kuat kanggo ngopeni dalan uripe dewe.
Bab kesanggupan iki ringkese, saguh ngowahi ya saguh dandan, saguh ngakoni ya ngimani sebab iman iku 'segala-galanya'

Across its many islands, Indonesia ...

Across its many islands, Indonesia consists of distinct ethnic, linguistic, and religious groups. The Javanese are the largest—and the politically dominant—ethnic group. Indonesia has developed a shared identity defined by a national language, ethnic diversity, religious pluralism within a majority Muslim population, and a history of colonialism including rebellion against it. Indonesia's national motto, "Bhinneka Tunggal Ika" ("Unity in Diversity" literally, "many, yet one"), articulates the diversity that shapes the country. Despite its large population and densely populated regions, Indonesia has vast areas of wilderness that support the world's second highest level of biodiversity. The country is richly endowed with natural resources, yet poverty remains widespread in contemporary Indonesia.

Indonesian provinces and their capitals – listed by region

Sumatra

• Aceh^† – Banda Aceh
• North Sumatra (Sumatera Utara) – Medan
• West Sumatra (Sumatera Barat) – Padang
• Riau – Pekanbaru
• Riau Islands (Kepulauan Riau) – Tanjung Pinang
• Jambi – Jambi (city)
• South Sumatra (Sumatera Selatan) – Palembang
• Bangka-Belitung (Kepulauan Bangka-Belitung) – Pangkal Pinang
• Bengkulu – Bengkulu (city)
• Lampung – Bandar Lampung

Java

• Jakarta^† – Jakarta
• Banten – Serang
• West Java (Jawa Barat) – Bandung
• Central Java (Jawa Tengah) – Semarang
• Yogyakarta Special Region^† (Daerah Istimewa Yogyakarta) – Yogyakarta (city)
• East Java (Jawa Timur) – Surabaya

Lesser Sunda Islands

• Bali – Denpasar
• West Nusa Tenggara (Nusa Tenggara Barat) – Mataram
• East Nusa Tenggara (Nusa Tenggara Timur) – Kupang

Kalimantan

• West Kalimantan (Kalimantan Barat) – Pontianak
• Central Kalimantan (Kalimantan Tengah) – Palangkaraya
• South Kalimantan (Kalimantan Selatan) – Banjarmasin
• East Kalimantan (Kalimantan Timur) – Samarinda

Sulawesi

• North Sulawesi (Sulawesi Utara) – Manado
• Gorontalo – Gorontalo (city)
• Central Sulawesi (Sulawesi Tengah) – Palu
• West Sulawesi (Sulawesi Barat) – Mamuju
• South Sulawesi (Sulawesi Selatan) – Makassar
• South East Sulawesi (Sulawesi Tenggara) – Kendari

Maluku Islands

• Maluku – Ambon
• North Maluku (Maluku Utara) – Ternate

Western New Guinea

• West Papua^† (Papua Barat) – Manokwari
• Papua^† – Jayapura